سریه بشیر بن سعد به یمن و جبار
در پی خبر "
حسیل بن نویره" در مورد حملهی قریبالوقوع قبیلهی
غطفان به
مدینه،
رسولخدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) در
شوال سال هفتم هجری،
بشیر بن سعد را برای این
سریه اعزام کرد.
"
سریه" از ماده «سرو» و به قطعهای از سپاه گفته میشود که به دستور
رسولخدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) به سوی مکانی و برای انجام ماموریتی اعزام میشدند، بدون آنکه پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) همراه آنان خارج شود.
دربارهی علت وقوع این سریه نوشتهاند،
حَسِیل بن نُوَیره که از قبیلهی
اشجع و راهنمای رسولخدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) به سوی
خیبر بود، به
مدینه آمد. پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) از او پرسیدند: از کجا میآید؟ او پاسخ داد: از منطقه «
جُبَار » (آبی است متعلق به «
بنیحمیس» که بین «مدینه» و منطقهی «
فید» واقع شده است.
پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) از حَسِیل بن نُوَیره در مورد اخبار آن منطقه پرسش نمودند و او در پاسخ گفت: گروهی از قبیله «
غطفان» در منطقهی «
جناب» جمع شده بودند و قصد حمله به شما یا اطراف مدینه را دارند.
در پی خبر "حَسِیل بن نُوَیره" در مورد حملهی قریبالوقوع قبیلهی غطفان به مدینه، رسولخدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) در
شوال سال هفتم هجری،
"
بشر بن سعد" را احضار فرموده و برای او پرچمی بسته و سیصد تن را همراه او کردند. پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) دستور دادند تا سپاه، شبها را حرکت کرده و روزها کمین کنند. حَسِیل بن نُوَیره هم به عنوان راهنما به همراه آنان حرکت کرد.
سپاه مسلمانان به راه افتاده، شبها حرکت میکردند و روزها پنهان میشدند تا اینکه به منطقهی «خیبر» در «
سلاح» منطقهای است در قسمت پایین خیبر
رسیدند. پس از آن از منطقهی سَلاح حرکت کردند تا اینکه به نزدیک سرزمین دشمن رسیدند. در این حال حَسِیل بن نُوَیره گفت: اکنون فاصله میان شما و
دشمن بهاندازه دو سوم روز یا نصف روز است. اکنون اگر مایلید شما در اینجا کمین کنید تا من به عنوان پیشاهنگ به سوی دشمن رفته و از آنان برای شما خبر بیاورم، در غیر این صورت همگی با هم خواهیم رفت. پس از
مشورت و تصمیمگیری، حَسِیل بن نُوَیره به تنهایی برای کسب خبر به راه افتاد. او پس از مدتی بازگشته و به اطلاع مسلمانان رساند که گلههای غطفانیان در همین نزدیکی است و آنان میتوانند به آنان حمله کنند. پس از آنکه مسلمانان در مورد حمله به گلهها با یکدیگر مشورت کردند، تصمیم گرفتند تا گلههای آنان را تصاحب کنند و پس از آن به تعقیب دشمن بپردازند.
پس از آنکه مسلمانان به مشورت پرداختند، تصمیمِ حمله به فتنه انگیزان را گرفتند. حمله به غطفانیان برای مسلمانان بسیار پرمنفعت بود و علاوه بر دفع خطر متجاوزان، شتران زیادی نصیب مسلمانان کرد. نگهبانان شتران در پی وقوع این حمله گریختند و خود را به
قبیله رسانده و خبر حملهی مسلمانان را به اطلاع آنان رساندند. نتیجه این خبر فرار افراد قبیله از ترس مسلمانان و گریختن به سرزمینهای دیگر بود. پس از غنیمتگیری، بَشِیر بن سَعد به همراه یاران خود به محل اجتماع دشمن رفت؛ ولی آنان را در آنجا نیافت و به سوی مدینه بازگشت.